چـشـمِ تو حیثیتِ دریا و جیحون ریخـته           بس که جذابیّتِ ازاین رویِ گلگون ریخته

احتیـاجی نیست بر شمشیر، لیلازاده را           چند لشگر دور تا دور تو مجنون ریخته

اولـیـن قـربـانی اهـل حـرم بـودی عـلی           وعده ابراهیم کرد، اما حسین خون ریخته

ارباً ارباً آسمان رویِ زمین تصویر شد           تکّـه‌هـای آینه بر خاکِ هامـون ریخـتـه

صورتی که شبه احمد بود، پاشیده ز هم           قامتی که مثل زهرا بود، اکـنون ریخـته

قطعه قطعه، بند بند ازهم جدا شد پیکرت           شاعران! بر خاکها دریایِ مضمون ریخته